Tag archieven: noten

Bulgaarse recepten      Gerechten uit de keuken van Bulgarije

 

Супа от тиква – Soepa ot tikva
Pompoensoep

Pompoensoep is altijd heerlijk. In deze Bulgaarse versie gaan er ook nog eens melk en walnoten in. De soep wordt gebonden met koude boter.

Pompoensoep met noten

Voor deze Bulgaarse pompoensoep met noten hebben we nodig:
750 gr. pompoen
½ l. melk
100 gr. gemalen (wal)noten
zout
60 gr. ijskoude boter, in klontjes gesneden

Pompoensoep met noten
Schil de pompoen, verwijder het zaad en snij het vruchtvlees in blokjes. Doe ze in een grote pan en giet er zoveel water bij dat het net onder staat. Breng het aan de kook en laat het rustig koken tot de stukjes pompoen zacht zijn.

Pompoensoep met noten
Pureer de pompoensoep met een staafmixer. Doe er de melk bij, de gemalen noten en zout naar smaak. Breng het opnieuw aan de kook. Haal de pompoensoep dan meteen van het vuur en klop er de klontjes ijskoude boter doorheen.

Pompoensoep met noten
Je kunt deze pompoensoep met noten evt. nog opleuken met een lepel room, maar echt nodig is dat niet. Lekker met een stukje brood.

 


download dit recept

Bulgaarse recepten      Gerechten uit de keuken van Bulgarije

 

Снежанка салата – Snejanka salata
Snejanka salade

De naam van dit populaire Bulgaarse gerechtje, снежанка салата – snejanka salade, dat betekent letterlijk “sneeuw salade”. Het gerecht wordt ook wel “droge tarator” genoemd, en inderdaad zou je deze snejanka salade een variatie op de beroemde koude komkommersoep kunnen noemen. Het is niet echt een salade, maar een dikke ijskoude brij van geraspte komkommer, yoghurt en olijfolie, gekruid met dille, peper en zout. Het recept heeft verdacht veel weg van het alom bekende Griekse tzatziki en misschien ligt daar ook wel de oorsprong. Er zijn echter twee verschillen: deze snejanka salade is een stuk steviger van structuur en er worden flink wat verkruimelde walnoten in verwerkt.

Snejanka salade is lekker als voorafje op een stukje brood, samen met een ijskoud glaasje “мастика”, mastika, het Bulgaarse anijsdrankje.

Snejanka salade

Voor deze Bulgaarse snejanka salade hebben we nodig:
½ liter yoghurt*

*Het moet dikke, stevige yoghurt zijn, zoals de Griekse, met 10% vet. Het waterige, zure spul dat bij de super in kartonnen pakken als “yoghurt” wordt verkocht is voor dit gerecht niet geschikt.

1 komkommer
2 tenen knoflook
1 theelepel zout
peper
olijfolie, ergens tussen de 1 – 2 dl.
Zeer fijn gehakte walnoten, zo’n 30 gr.
Een bosje verse dille. Gedroogde mag ook best

Snejanka salade
Schil de komkommer, en rasp hem grof boven een schone keukendoek. Vouw de doek dan dicht en knijp zoveel mogelijk vocht uit de komkommer als menselijkerwijs mogelijk is.

Snejanka salade
Doe de komkommer dan in een schaal. Doe er de yoghurt bij, de geperste (of geraspte) knoflooktenen, de walnoten, het zout, wat peper en de fijngehakte dille. Roer er wat van de olie door, en blijf roeren tot de olie is opgenomen in de yoghurtmassa. Doe er dan weer olie bij, net zo lang tot je een smeuïge, maar nog vrij stevige massa hebt.

Snejanka salade
Zet de snejanka salade tot gebruik in de koelkast. Ze blijft er zeker een week in goed.

 


download dit recept

Roemeense recepten      Gerechten uit de keuken van Roemenië

 

Cozonac cu nucă
Cake met noten

Deze cake met noten wordt in Roemenië traditiegewijs gebakken voor kerstavond. Het lekkere van de cake is dat hij luchtig is, “pufos” (letterlijk: pluizig), en de bedoeling is dat hij die luchtigheid ook de volgende dag nog heeft. Het is daarom belangrijk om de bloem goed te zeven en het deeg zeer zorgvuldig te kneden, zonder dat er klontjes ontstaan. Het is wel een beetje werk, maar je wordt beloond met een resultaat om je vingers bij op te eten.

Maar liefst twee stuks van deze cozonac cu nucă – cake met noten – maak je met:

Voor het deeg:
1 kg. van de fijnste bloem
½ l. melk met 3,5% vet
4 zakjes vanillesuiker
250 gram suiker
50 gr. verse gist
1 tl. zout
zeer fijngesneden schil van 1 citroen
100 gr. zachte boter
100 gr. olie
5 eierdooiers
½ dl. rum

Voor de vulling:
400 gr gemalen walnoten
5 eiwitten
3 eetlepels cacao
5 eetlepels suiker
schil van een citroen
½ dl. rum

30 ml. melk
1 eidooier

Cake met noten
Verwarm in een pannetje de melk en los daarin het poedersuiker en de vanille op.


Het is belangrijk om het meel te zeven, liefst een keer of twee, drie. Sla deze stap niet over, want dan wordt je cake niet luchtig. Zeef dus de bloem in een kom. Los de gist op in een paar el. van de lauwe (niet hete!) melk, en giet het op de bloem. Strooi er met je vinger wat bloem overheen zonder er verder aan te komen. Zet de kom op een warme plaats tot er barsten verschijnen waar je de gist over de bloem hebt gegoten.

Cake met noten
Meng in een andere kom de eierdooiers met zout, de schil van een citroen en ½ dl. rum, en voeg dat toe aan de bloem. Meng het met behulp van een houten lepel. Roer er dan beetje bij beetje de rest van de warme melk-met-(vanille)suiker door.


Nu gaan we het deeg kneden, een belangrijke stap die zeker een half uur gaat duren. Maak een mengsel van de zachte (gesmolten) boter en de olie en smeer er je handen mee in, zodat het deeg niet kleeft en er klontjes ontstaan die de luchtige pluizigheid straks bederven.

Cake met noten
Kneed het deeg continu in alle richtingen en op alle manieren, en smeer regelmatig het olie-botermengsel op je handen. Het is de bedoeling dat alle boter al knedend van je handen in het deeg komt, zonder het er direct bij te gieten. Als het deeg gekneed is laat je het afgedekt op een warme plaats 90 minuten rijzen.


In de tussentijd maken we de vulling. Meng de eiwitten met de suiker en klop ze tot schuim. Daar gaan de gehakte noten, de cacao, ½ dl. rum en de zeer fijngesneden schil van 1 citroen bij. Goed roeren.

Cake met noten
Nadat het deeg gerust heeft gaan we verder met de cake. Snij het deeg in vier gelijke delen. Rol ze uit tot rechthoekige vellen van 1,5 cm. dik. Smeer hier de vulling over uit. Rol de vellen op in de lengterichting. Vlecht twee rollen in elkaar, zodat je twee cakes hebt. Bekleed een bakblik met bakpapier, vet het in en leg daar de cakes op. Laat ze op een warme plek rijzen tot ze verdubbeld zijn in omvang, zo’n 60 minuten.


Verwarm de oven voor op 180ºC.


Voordat de cakes in de oven gaan smeer je ze in met eigeel vermengd met een beetje melk. Strooi er wat suiker over. Bak ze in een voorverwarmde oven, ongeveer 45 minuten. Controleer aan het eind van de baktijd met een houten prikker of ze gaar zijn. Maak de eerste 30 minuten de ovendeur niet open. Na dat halve uur, als ze te bruin dreigen te worden, kun je ze evt. afdekken met aluminiumfolie.


Na het bakken haal je ze uit de oven en dek je ze af met een theedoek. Laat ze zo 20 minuten staan.

 


download dit recept

Slowaakse recepten      Gerechten uit de keuken van Slowakije

 

Zemiakové gule s marhuľami a orechmi
Aardappelknoedels met abrikozen en walnoten

Ze lijken een klein beetje op de alom bekende Oostenrijkse Marillenknödel, maar deze Slowaakse “gule” zijn toch net even iets anders. Zo worden ze niet gemaakt van een deeg van kwark, maar van aardappelen en bloem, met een vulling van fruit, ook in dit geval abrikozen. Daarover gaat dan een handje gehakte walnoten, een lepel gesmolten boter en een flinke schep poedersuiker. Wij zijn gewend om dit soort zoetigheden alleen als dessert te eten, maar in Slowakije eten ze deze knoedels minstens zo vaak bij wijze van lunch. Overigens is het eigenlijk correcter om dat “gule” te vertalen als “ballen”, maar dat vonden we zo mogelijk nog onaangenamer klinken dan het iets minder platte “knoedels”. Knoedels met abrikozen dus, voor de lunch of voor het dessert. In dat laatste geval hou je de maaltijd get best een beetje licht verteerbaar, want deze gule zijn behoorlijk machtig.

Knoedels met abrikozen

Knoedels met abrikozen en walnoten maak je met:
800 gr. aardappelen
400 gr. bloem
1 ei
snufje zout
150 gr. boter
500 gr. verse of bevroren abrikozen
200 gr. gehakte walnoten
poedersuiker

Knoedels met abrikozen
Kook de aardappelen in de schil gaar. Als de aardappelen gaar zijn laat je ze even afkoelen. Pel ze dan, rasp ze op een middelgrote rasp en zet 10 minuten in de koelkast.


Doe in een schaal de bloem, de aardappelen, het ei en een snuf zout. Meng het grondig met je handen. Als het deeg plakkerig blijft doe je er nog wat bloem doorheen. Het resultaat moet een glad deeg zijn dat niet meer kleeft.

Knoedels met abrikozen
Vorm van het deeg pannenkoekjes die precies groot genoeg zijn om de abrikozen in te “verpakken”. Leg op ieder pannenkoekje een abrikoos, vouw ze dicht en vorm er met je handen gladde, goed gesloten ballen van.


Ondertussen heb je een grote pan met water op het vuur gezet. Als het kookt laat je daar de ballen voorzichtig in glijden. Als ze boven komen drijven zijn ze gaar, dat duurt ongeveer 8 minuten. Maar pas op: soms blijft er wel eens eentje aan de bodem plakken, dus controleer dat even voorzichtig met een houten lepel. Als ze gaar zijn laat je de ballen goed uitlekken. Leg ze op een bord, bestrooi ze met de gehakte walnoten, flink wat poedersuiker en een lepel gesmolten boter.

 

Aardappelknoedels met abrikozen
download dit recept

Tsjechische recepten      Gerechten uit de keuken van Tsjechië

 

Medovník
Honingtaart

Deze even fameuze als onweerstaanbaar lekkere medovník of Tsjechische honingtaart is gemaakt van laagjes deeg die allemaal apart in de oven worden gebakken. Die laagjes worden bestreken met een romige vulling van gecondenseerde melk, eieren en honing en op elkaar gestapeld. Het lijkt allemaal erg bewerkelijk, maar in de praktijk valt het reuze mee. Belangrijk is wel om de taart minstens een dag te laten rusten, zodat het gebak de romige vulling in zich kan opzuigen.

Taarten die gezoet zijn met honing worden al sinds mensenheugenis gegeten in Slavische landen, met name in Polen, de Oekraïne en Rusland, en ook in Tsjechië is deze honingtaart al sinds jaar en dag mateloos populair. De naam, “medovník”, is sinds 1992 een geregistreerd handelsmerk van een in dat jaar opgerichte firma die de taarten op grote schaal levert aan supermarkten en eetgelegenheden. Een variant op deze taart wordt sinds 2003 gemaakt door een concurrerende firma onder de naam “marlenka”, en zou zijn gebaseerd op een oud en uiterst geheim familierecept van de Armeense oprichter van het bedrijf. Wij denken er het onze van, maar de taart zelf smaakt er niet minder om.

Geheim recept of niet, deze honingtaart verschijnt in talloze Tsjechische en Slowaakse huishoudens, restaurants en taartjeswinkels met grote regelmaat op tafel, al dan niet zelf gemaakt. Als je het proeft, dan weet je waarom.

Tsjechische honingtaart

Voor het deeg van deze Tsjechische honingtaart – medovník hebben we nodig:
250 gr. boter
3 eieren
250 gr. suiker
400 gr. bloem
3 el. honing
1 tl. bakpoeder
1 springvorm van Ø 26 cm.
bakpapier

5 el. sterke zwarte koffie
3 el. rum

voor de roomvulling:
4 dl. gecondenseerde melk

(Gecondenseerde melk is melk waaraan een deel van het water met behulp van hitte is onttrokken, en waaraan flink wat suiker is toegevoegd, zowel voor de smaak als voor de houdbaarheid.)

3 eieren
2 el. honing
50 gr. boter
een paar el. gemalen walnoten

Tsjechische honingtaart
Laat de boter in een pannetje op een heel laag vuurtje smelten. Ondertussen klop je in een grote kom de eieren los met de suiker. Meng het met de gesmolten boter, de bloem, de honing en het bakpoeder. Roer het tot een homogene, gladde pasta en laat het een uurtje rusten.

Medovník
Verwarm de oven voor op 180ºC.

Tsjechische honingtaart
Teken met behulp van de bodem van een bakblik 6 cirkels van 26 cm. op evenveel vellen bakpapier. Daarop smeer je een laagje van de pasta. Laat het rustig een klein beetje buiten de lijntjes gaan: alles wordt straks gebruikt. Bak de cirkels deeg in 4 à 5 minuten in de voorverwarmde oven tot ze lichtjes goudbruin zijn. Niet te lang: ze mogen beslist niet donkerbruin worden. Haal ze uit de oven en steek ze, nu ze nog zacht zijn, met behulp van de ring van het bakblik netjes uit. Wat ervan afvalt, het overtollige gebak, dat zet je even apart in een kom. Laat het gebak helemaal afkoelen en hard worden.

Medovník
Meng de (koude) koffie met de rum. Met behulp van een kwastje bestrijk je de deegcirkels met dit mengsel.

Tsjechische honingtaart
Nu maken we de vulling. Verwarm in een steelpannetje de gecondenseerde melk samen met de boter op een matig vuurtje tot het lauw is. De eieren klop je los. Die meng je samen met de honing onder de melk onder voortdurend kloppen. Breng het al kloppend aan de kook en laat het even doorkoken tot de melk is ingedikt. Laat het afkoelen.

Medovník
Met deze vulling besmeer je de zes cirkels gebak. Bestrooi ze met gemalen walnoten en leg ze op elkaar. Met de rest van de vulling bestrijk je de bovenkant en de zijkanten van de honingtaart.

Tsjechische honingtaart
Verkruimel de achtergehouden afsnijdsels van het deeg. Bedek daar de medovnik mee, ook de zijkanten. Bestrooi de Tsjechische honingtaart eventueel met nog wat gehakte walnoten en misschien wat cacaopoeder.

Medovník
En nu iets heel belangrijks: laat de medovník minstens een nacht rusten in de koelkast voordat je hem op tafel zet, beter nog iets langer, zodat de koek de kans krijgt om de vulling in zich op te zuigen en zacht en smeuïg wordt.

 


download dit recept

Tsjechische recepten      Gerechten uit de keuken van Tsjechië

 

Žampiony s oříšky
Champignons met noten

Dit vegetarische gerechtje van gebakken aardappelen en champignons met pijnboompitjes en amandelen wordt gekruid met knoflook en munt. Het kan dienen als een volledige, lichte lunch of als feestelijk voorgerechtje. Niet alleen voedzaam en gezond maar ook nog eens verrassend en vooral erg lekker. In plaats van champignons kun je natuurlijk andere soorten paddenstoelen nemen. Ook wat betreft de noten kun je variëren met b.v. hazelnoten of walnoten.

Champignons met noten, daar hebben we voor nodig:
750 gr. champignons
2 vastkokende aardappelen
2 teentjes knoflook
150 gr. pijnboompitten
100 gr. amandelen
1 el. gehakte munt
olie
zout en peper

Champignons met noten
Schil de aardappelen en snij ze in kleine blokjes. Bak ze samen met de gehakte tenen knoflook op een rustig vuurtje in wat olie.

Champignons met noten
Maak de champignons schoon en hak ze grof. Die gaan er na vijf minuten bij. Breng het op smaak met zout en peper, meng het allemaal goed met de aardappelen en laat het met het deksel op de pan nog eens vijf minuten rustig bakken.

Champignons met noten
Als de vijf minuten voorbij zijn gaan de pijnboompitjes en de amandelen erbij. Goed dooreen roeren, en dan nog eens tien tot vijftien minuten rustig laten pruttelen.

Champignons met noten
Bestrooi het pannetje champignons met noten vlak voor het serveren met fijngehakte verse munt.

 


download dit recept

Servische recepten       Gerechten uit de keuken van Servië

 

Komorač sa piletinom
Ovenschotel met kip en venkel

Een werkelijk heerlijke ovenschotel van kip, venkel, kaas en noten. Het is een kinderlijk eenvoudig recept met een resultaat om van te watertanden. Zo zien we het graag. De venkelknollen snijden we in plakken en blancheren we even in kokend water. Die schijfjes leggen we in een ovenschaal. Dan bakken we de blokjes kip eventjes snel rondom bruin. Die verdelen we over de schijven venkel en daarover gaat een mengsel van room, knoflook, gehakte hazelnoten en peterselie. Daarover gaat dan weer een laagje geraspte kaas, en dan bakken we de romige kip met venkel met hazelnoten in een half uurtje mooi gaar in de hete oven.

Kip met venkel

Voor deze kip met venkel en hazelnoten hebben we nodig:
3 venkelknollen
2 kipfilets
1 dl. room
2 tenen knoflook
5 el. fijngehakte hazelnoten
1 el. gehakte peterselie
200 gr. geraspte kaas
zout en peper
olijfolie

Kip met venkel
Verwarm de oven voor op 200ºC.


Maak de venkelknollen schoon (steeltjes en wortelaanzet eraf snijden) en snij ze in plakjes. Blancheer ze vijf minuten in kokend licht gezouten water. Laat ze uitlekken in een zeef of vergiet.

Kip met venkel
Vet een ovenschaal in met een klein beetje olie en leg de venkelschijfjes op de bodem.


Snijd de kipfilet in blokjes en bak ze in de olijfolie snel en steeds omscheppend tot ze aan alle kanten kleuren. Verdeel de stukjes kip over de venkel.

Kip met venkel

Meng de room, de geraspte knoflook, de hazelnoten en de gehakte peterselie dooreen. Kruid het met peper en zout en verdeel het mengsel over de kip. Bedek het met een laagje geraspte kaas.


Schuif de schotel in de oven in en laat het in half uurtje goudbruin bakken. Deze obenpot van kip met venkel en hazelnoten is lekker met b.v. gebakken aardappeltjes.

 

Venkelkip
download dit recept

Servische recepten      Gerechten uit de keuken van Servië

 

Koljivo

Koljivo, ook žito genoemd, een zoete brij van graan, noten en rozijnen, is een ritueel gerecht, beladen met de symboliek van leven, dood, oogst en wedergeboorte. Het eten van koljivo (letterlijk: tarwe), is een van de weinige rituele gebruiken uit de voorchristelijke tijd die ons ononderbroken tot op de dag van vandaag zijn overgeleverd. Het komt op tafel bij speciale gelegenheden zoals Slava*, Pasen en Kerstmis, en op begrafenissen en andere momenten wanneer er sprake is van de dood of vernieuwing van het leven.

*Verjaardagen worden door de orthodoxe christenen eigenlijk niet gevierd. Zij vieren hun naamdag, dat is de feestdag van de heilige naar wie ze vernoemd zijn. De Serviërs gaan nog een stapje verder. Zij vieren Slava: de feestdag van de speciale patroonheilige van de hele familie. Het feest heeft haar oorsprong in de voorouderverering uit de dagen van vóór het christendom.

Een rituele brij van granen werd al in de oudheid gegeten, zowel bij de dodencultus als bij oogstfeesten. Die schijnbare dubbelzinnigheid is niet zo vergezocht als op het eerste gezicht lijkt. De doden en de oogst hebben beide te maken met de aarde. Het zaad wordt, net als de doden, begraven in de grond om het volgend voorjaar te ontkiemen; herboren te worden. In het oude Griekenland werden de doden demetreioi genoemd, het volk van Demeter, de korenmoeder. Demeter was, naast de godin van het graan en de landbouw ook de godin van de Eleusische mysteriën. Dat was een cultus die 2000 jaar heeft bestaan, tot de komst van het christendom, waarvan de ingewijden strikte geheimhouding in acht moesten nemen en dat -wonderlijk genoeg- ook al die eeuwen zonder uitzondering hebben gedaan. Het weinige dat we wèl weten wijst naar het zich laat aanzien op een belofte van een leven na de dood. Pindarus bijvoorbeeld schreef: “Gelukkig hij die, deze riten gezien hebbende, onder de holle aarde gaat, want hij kent het einde van het leven en hij kent het van God gezonden begin.” Of in de niet minder extatische woorden van Sophocles: “Driewerf gelukkig zijn die onder de stervelingen, die deze riten gezien hebbende vertrekken naar Hades, want aan hen alleen is het gegeven om daar waarachtig te leven; voor de rest is alles daar boosheid”. Ook los van de cultus van Demeter ligt een verband tussen de doden, het zaaigoed en de aarde voor de hand. Hippocrates zei dat “het graan van de doden komt”, waarmee hij bedoelde dat het zaad ontkiemt in de grond. Een open deur voor iedere volkstuinder, maar vooruit. Op ongeveer dezelfde manier zei de Griekse kerkvader Johannes Chrysostomos het: “De boer jammert niet als de graankorrel sterft (…) hij verheugt zich. Verbaas je dus niet wanneer de Apostel het begraven als zaaien bestempelt.”

In de oudheid werden de doden niet beschouwd als de zielige, hulpeloze wezens die ze na de kerstening werden, en al helemaal niet de levenloze stoffelijke materie die de moderne tijd in ze wil zien. De doden leefden in een wereld parallel aan de onze. Sterven was niet een einde, maar een overgang, en op bepaalde dagen van het jaar, vooral in de koude, dorre wintermaanden, was de grens tussen die twee werelden niet altijd even goed gesloten. Vandaar de noodzaak om de doden te eren en te verzorgen met spijs, drank en feesten. Je zorgde voor je familie, ook die in de andere wereld. Zo niet, dan riep je het onheil over je af. Toen het christendom de oude godsdiensten verdrong werden de doden tot armzalige zieltjes gereduceerd, wachtend op verlossing in een onbereikbaar hiernamaals, en werden de feesten omgebogen tot christelijke feesten zoals Pasen, Carnaval, Allerzielen en Kerstmis.

Anders dan in de westerse kerk, waar men het vagevuur had uitgevonden om de doden, die machteloze zielen, tot hun definitieve gang naar de hemel een plaats te geven en te verzorgen d.m.v. gebed en aflaten, had de Orthodoxe kerk, die geen vagevuur erkent, meer geduld met de oude gebruiken. Overblijfselen van die gebruiken zijn zowel in Griekenland als in de Slavische landen dan ook nog steeds te vinden. Het meest in het oog springend is misschien wel het eten van koljivo.

Koljivo

De brij voor de doden, koljivo, kutya in het Russisch, kollyva in het Grieks, colivă in het Roemeens, is een steeds terugkerend element in zowel de doden- als de oogstcultus, met een onmiskenbare rituele betekenis. De brij wordt gegeten op de momenten die gewijd zijn aan de dood, de overledenen of vernieuwing van het leven. Het komt er meestal op neer dat men de spijzen naar de kerk brengt om er te worden gezegend. Daarna gaat het naar het kerkhof, waar gegeten en gedronken wordt, als het ware samen met de doden. Door het rituele eten van het zaaigoed, het graan, wordt de solidariteit tussen levenden en doden gesymboliseerd. Als je in kerkelijke termen zou spreken, zou je kunnen zeggen dat er een soort communie plaats vindt tussen levenden en doden.

Deze gebruiken geven ons, moderne mens, een kijkje in de voorchristelijke rituelen zoals die eens ook in onze streken werden beleefd. Het is niet veel: een vluchtige blik door een sleutelgat vol spinrag, maar de hardnekkigheid waarmee het gebruik van het eten van koljivo zich heeft gehandhaafd toont wel aan wat een enorme waarde werd gehecht aan het respect en de zorg voor de overledenen.

Wij, die onze doden als afval zijn gaan beschouwen, hoogstens goed om er nog wat bruikbare organen uit te halen maar verder voer voor de crematoria, kunnen ons hier misschien eens, tijdens het eten van een schaaltje koljivo, op bezinnen?

koljivo

Koljivo maak je met:
500 gr. tarwekorrels
500 gr. gehakte walnoten
1 kg. suiker, maar naar smaak: waarschijnlijk heb je niet alles nodig
een snuf nootmuskaat
rozijnen, naar wens
voor de garnering: noten (walnoten, amandelen, pecannoten, etc,) en slagroom

koljivo
Begin een dag van tevoren, want de tarwe moet een nacht lang fermenteren.


Was de tarwekorrels goed, met veel water. Wat boven komt drijven mag weg. Breng ze dan in ruim water aan de kook en laat zo’n 45 minuten koken.

koljivo
Wikkel de pan dan met alles erin in een deken en laat een hele nacht op een warme plaats rusten.

Dit klinkt een beetje raar, maar echt: het is nodig om de tarwe zacht te maken. Als je me niet gelooft, proef dan maar eens wat van de tarwe die je zojuist gekookt hebt. Het lijkt of je op een potloodgummetje zit te kauwen. Zo. Dan weet je meteen waarom tarwe altijd vermalen wordt tot meel of couscous, en nooit, net als rijst, gekookt wordt gegeten.

De volgende dag gooi je het water weg dat niet door de tarwe is opgenomen. Laat de korrels een beetje drogen (spreid ze uit op een keukendoek of een werkblad).


Dan de korrels grondig malen in een keukenmachine. Haal ze uit de bak en maal nu de noten. Als die fijn zijn gaat de tarwe er weer bij, en de helft van de suiker. Malen en proeven, en malen en proeven en steeds weer wat suiker erbij, tot het zoet genoeg is naar je smaak.

koljivo
Als je er rozijnen door wil, heb je ze natuurlijk alvast even laten weken in water, of, wat misschien nog lekkerder is: in rum. Die schep je er nu doorheen.


Lepel het spul op een serveerschaal, en versier het met de noten. Voor de grote gelegenheden doen ze dat in Servië in de vorm van een kruis, maar voel je vooral niet verplicht: laat je fantasie gewoon de vrije loop.


Dien de koljivo op in kleine schaaltjes, eventueel met een flinke dot slagroom erop.

 


download dit recept