NEUBURGER

Neuburger is een witte Oosenrijkse druivensoort die vermoedelijk is ontstaan door spontane kruising tussen Roter Veltliner en Silvaner. De geschiedenis van de Neuburger is nauw verbonden met Wachau en de Donau. Een wijd verbreide overlevering wil dat rond 1850 een bundel wijnstokken aanspoelde aan de oever van de Donau in Oberarnsdorf. Ze werden gevonden door schipper en wijnboer Christoph Ferstl en wijnboer Franz Machherndl, die de stokken aanplantten in de Ecklgrund. De krachtige groei van de druiven en de goede kwaliteit wijn die ervan gemaakt werd baarden opzien. Later stak de druif de Donau over naar het aan de andere zijde van de Donau gelegen Spitz am Donau, waar ze door wijnboer Langwieser werden aangeplant op de hellingen van de ruïne van het kasteel Hinterhaus; de Burgberg. Hier kreeg de druif zijn naam: de “Neuer vom Burgberg” (de “nieuwe van de Burchtberg”), afgekort Neuburger. Vanuit Spitz verspreidde de plant zich door de hele Wachau. Tegenwoordig wordt de druif in het Oostenrijkse vooral verbouwd in de Thermenregion (Niederösterreich) en het wijnbouwgebied Neusiedlersee (Burgenland). Dat “wordt” is echter in snel tempo “werd” aan het worden: het aantal hectare dat beplant is met Neuburger wordt met het jaar kleiner. Het areaal is onder de 500 ha. gezakt; in het oorsprongsgebied, Wachau, is het in de laatste halve eeuw gehalveerd tot nog geen 43 ha.

Neuburger

Ruinen des Schlosses Hinterhaus. Niederoesterreich” ± 1830, lithografie van Adolph Friedrich Kunike (1777 – 1838)

Een van de sterkste punten van Neuburger is zijn resistentie tegen hitte en droogte. De druif stelt ook nauwelijks eisen aan de bodem. Toen de wijngaarden nog niet werden geïrrigeerd was dat een groot voordeel, maar nu elke wijnboer zijn beregeningssysteem heeft wordt de Neuburger steeds vaker opgeofferd aan variëteiten als de Grüner Veltliner, die bij de consument veel populairder is en waarvan de druiven een hogere prijs opleveren. Een groot probleem van Neuburger is ook de “Kurztriebigkeit”; een fenomeen dat in sommige jaren optreedt en in andere niet. Daarbij blijven de scheuten extreem kort en ontwikkelen maar weinig blad. In extreme gevallen sterft de hele wijnstok af. Daar komt nog bij dat Neuburger vanwege de zeer dicht op elkaar groeiende bessen gevoelig is voor schimmel. Vooral in hete zomers knappen door de zachte schil altijd een aantal van de vroeg rijpende bessen en veroorzaken zo azijnrot. Daardoor moet dan al gauw zo’n 30% van de tros worden weggesneden, wat, mede door de arbeidsintensiviteit, een flinke kostenpost is.

Neuburger

Waarom, zo zou een mens zich zo onderhand gaan afvragen, het dan toch loont om de Neuburger te behouden? Wel: “Gerijpte, krachtige Neuburgers, die na vijftien of twintig jaar rijpen hun onmiskenbare, nootachtige smaak presenteren, horen tot de allerbeste witte wijnen uit Oostenrijk”, zoals een kenner het verwoordt. Neuburger is een elegante, complexe wijn met nootachtige aroma’s, die ondanks de lage zuurgraad nooit vlak smaakt. De jonge wijn is kruidig en bloemig; naarmate hij langer rijpt wint hij aan subtiliteit en krijgt de nootachtige smaak de boventoon. Dankzij de gevoeligheid voor botrytis worden ook fraaie edelzoete wijnen gemaakt.

Neuburger
Het monument voor de Neuburger in 1935.

In 1935 werd in Arnsdorf het “Neuburger Denkmal” opgericht; een monument ter ere van de druif, onthuld tijdens het 9de Oostenrijkse Wijnbouwcongres. Het was een soort toren-achtig kapelletje met een beeld van St.Urbanus, de beschermheilige van de wijnboeren, de wijngaarden en de wijn. Onder het monument was een kelder met 300 flessen Neuburger uit de beste wijngaarden. Het was de bedoeling om iedere tien jaar de kelder te openen voor een feestelijke proeverij en de plechtige bijzetting van nieuwe flessen. De oorlog stak er een stokje voor. Sterker nog: in mei 1941 werd het monumentje door een bende nazi’s opgeblazen; de wijn werd opgezopen. Toen het falderappes stomdronken huiswaarts was gekropen bleven er niet meer dan 35 flessen achter. In 1983 werd op dezelfde plek een wijnzuil opgericht, die in 2000 door een nieuw kapel-achtig gebouwtje werd vervangen, dat een beetje lijkt op het oorspronkelijke monument.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *